چه کسی مرا می شنود؟

آی آدم ها، با شمایم! کسی اینجا هست؟ نه اینجا نه، کنارم، نه حتی مقابلم؟ هیچ کس؟ نه دشمنی نه دوستی نه همراهی، نه شنونده ای حتی! دلم تنگ است، همه بی بهانه می آیند و پربهانه می روند. در جستجوی دوستم، می دانم هست، به یاری و مهر آدم ها اعتماد دارم، اما چندی ست که گم شده ام. حرفی سخنی حتی دردی باب میلم یافت می نشود. درد مشترک داریم و سکوت می کنیم، پنهانش می کنیم و راحت از کنار هم می گذریم. اما درد من درد ِ بی نهایت است، درد دور شدن از خودم. درد ِ رهایی… آی آدم ها، هیچ کس نیست؟….